نوروفیدبک و بیش فعالی: آیا نوروفیدبک درمان قطعی بیش فعالی است؟
اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD)، یک اختلال عصبی رشدی رایج در دوران کودکی است. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، حدود 11 درصد از کودکان در ایالات متحده مبتلا به ADHD تشخیص داده شده‌اند.
تشخیص بیش فعالی ممکن است دشوار باشد. این یک اختلال پیچیده است که می‌تواند بر بسیاری از جنبه‌های زندگی و رفتار روزمره کودک شما تأثیر بگذارد. درمان اولیه و زودهنگام بسیار اهمیت دارد.
در این مقاله درمورد نوروفیدبک و بیش فعالی صحبت کرده و بررسی خواهیم کرد که آیا نوروفیدبک در درمان بیش فعالی مؤثر است یا خیر.
فهرست مطالب
بیش فعالی یا ADHD چیست؟
معمولاً وقتی روی یک کار تمرکز می‌کنیم، فعالیت سریع (فعالیت بتا) در بخش‌های خاصی از مغز افزایش می‌یابد. برای افراد مبتلا به ADHD/ADD، ما اغلب شاهد تأخیر امواج مغزی (تتا یا فرکانس پیک آلفا آهسته) هستیم. به طور کلی هنگامی که یک فرد تمرکز می‌کند، این امواج مغزی فعال‌تر هستند، اما افراد مبتلا به ADHD عکس این موضوع را نشان می‌دهند: فعالیت مغز کندتر می‌شود، بنابراین تمرکز را دشوارتر می‌کند. این ممکن است برای همه افراد مبتلا به ADHD یا ADD صادق نباشد، به همین دلیل مهم است که یک درمانگر قبل از شروع نوروفیدبک یک QEEG جامع را انجام دهد.
ADHD یا بیش فعالی می‌تواند بسیار چالش برانگیز باشد زیرا می‌تواند بر روابط بین فردی، عملکرد تحصیلی و کاری و عملکرد روزانه تأثیر بگذارد. برای کسانی که از بیش فعالی رنج می‌برند، ممکن است از جمله علائم زیر را تجربه کنند:
- عدم توجه به جزئیات منجر به اشتباه در مدرسه، کار و فعالیت‌های روزانه می‌شود.
- هم در حین بازی و هم در حین انجام وظایف ضروری مانند کار و برقراری ارتباط، با مشکل نقص توجه مواجه می‌شوند.
- به دلیل مشکلاتی که در توجه و تمرکز دارند، برای انجام وظایف کاری یا کارهای خانگی با چالش روبرو می‌شوند.
- مشکلات مربوط به رعایت ضرب‌الاجل و به موقع بودن
- گم کردن وسایل ضروری مانند کیف پول، کلید و تلفن همراه.
- اجتناب از فعالیت‌هایی که نیاز به توجه و تمرکز دارند.
- در فعالیت‌های روزانه ضروری به راحتی دچار حواس‌پرتی شده و فراموش می‌کند.
برخی ممکن است بیش فعالی – تکانشگری را تجربه کنند که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- ناتوانی در یک جا نشستن در صورت نیاز، به‌عنوان‌مثال، در کلاس درس یا محل کار
- احساس بی‌قراری مداوم
- صحبت بیش از حد، اغلب بدون فیلتر
- قطع کردن مکرر صحبت دیگران در طول مکالمه
- ناتوانی در بی سروصدا انجام دادن فعالیت‌های لذت بخش
برای دریافت تشخیص بیش فعالی، نیازی نیست که هم نقص توجه و هم بیش فعالی – تکانشگری را نشان دهیم. با این حال، فرد باید برخی از علائم فوق را به طور مزمن تجربه کند و باید آن‌قدر شدید باشد که بر عملکرد روزانه او تأثیر بگذارد. این علائم را نمی‌توان با هیچ بیماری روانی یا جسمی دیگری توضیح داد.
کودکان می‌توانند علائم را از سه سالگی شروع کنند. بزرگسالان ممکن است تمام عمر خود را با علائم بیش فعالی زندگی کرده باشند، اما ممکن است تا زمانی که بالغ نشده‌اند، تشخیص داده نشود؛ بنابراین، مراجعه به یک متخصص روانشناس برای تشخیص بیش فعالی اهمیت بالایی دارد.
درمان سنتی بیش فعالی
برای بررسی نوروفیدبک و بیش فعالی بهتر است ابتدا با درمان سنتی بیش فعالی آشنا شوید تا تفاوت درمان سنتی و نوروفیدبک برای کودکان بیش فعال را درک کنید.
پس از تشخیص بیش فعالی توسط روانشناس متخصص، می‌توان گزینه‌های درمانی را بررسی کرد. ADHD اغلب به یک رویکرد جامع نیاز دارد، به این معنی که ترکیبی از روان درمانی، دارو، آموزش روانی، و تغییرات سبک زندگی می‌تواند بهترین فواید را به دست آورد.
روان درمانی توصیه شده، درمان شناختی – رفتاری است. این درمان به افراد کمک می‌کند تا ارتباط بین احساسات، افکار و اعمال خود را ایجاد کنند. به نوبه خود، این می‌تواند به مردم کمک کند تا برخی از علائم ADHD خود را کنترل کنند. علاوه بر این، کودکان ممکن است به رفتار درمانی ارجاع داده شوند. این نوع درمان بر یادگیری نحوه تنظیم رفتار و احساسات متمرکز است.
رفتار درمانی معمولاً یک تلاش مشترک است که معلمان، والدین و اعضای خانواده را شامل می‌شود. با مشارکت معلمان و اعضای خانواده، روال‌ها و مهارت‌های آموخته شده در رفتار درمانی را می‌توان در کلاس درس و در خانه تقویت کرد.
مصرف دارو نیز در درمان بیش فعالی توصیه می‌شود. محرک‌ها اغلب اولین داروی توصیه شده هستند. از طریق مکانیسم‌های مختلف هم در داخل نورون و هم در سیناپس، محرک‌ها در دسترس بودن دوپامین را افزایش می‌دهند که برای انگیزه و عملکرد کلی شناختی بسیار مهم است. با این حال، محرک‌ها می‌توانند عوارض جانبی مضری داشته باشند و برای همه مناسب نیستند. در صورتی که محرک‌ها مؤثر نباشند، ممکن است داروهای غیر محرک تجویز شوند. آنها می‌توانند به اندازه محرک‌ها مؤثر باشند، اما ممکن است زمان بیشتری طول بکشد تا جواب بدهند.
درمان نوروفیدبک چیست؟
بسیاری می‌پرسند که تأثیر نوروفیدبک بر بیش فعالی چیست، برای پاسخ به این سؤال بهتر است ابتدا با روش نوروفیدبک و بیش فعالی آشنا شوید.
نوروفیدبک درمانی، نوعی بیوفیدبک است. بیوفیدبک تکنیکی است که ارتباط بین ذهن و بدن را پل می‌کند. نوروفیدبک می‌تواند با ارائه بازخورد مستقیم به مغز ما، به افزایش کنترل بر نحوه عملکرد ذهن کمک کند.
این از طریق بازخورد صوتی یا بصری مثبت برای عملکرد صحیح فعالیت مغز به دست می‌آید، در حالی که بازخورد صوتی یا بصری منفی برای فعالیت ناکارآمد مغز استفاده می‌شود.
نوروفیدبک درمانی، فرایندی منحصر به فرد است که در آن یک متخصص آموزش دیده امواج مغزی را در حین ارائه نوروفیدبک اندازه گیری می‌کند تا به بیماران کمک کند مغز خود را برای بهبود تمرکز، کنترل تکانه و عملکرد اجرایی آموزش دهند.
دستگاه مورد استفاده الکتروانسفالوگرافی (EEG) نام دارد که فرکانس‌های مختلف امواج مغزی مختلف را اندازه گیری می‌کند. الکترودهای حاصل از EEG به سر فرد متصل می‌شود. توجه داشته باشید که الکترودها جریان الکتریکی ایجاد نمی‌کنند؛ بنابراین، آنها هیچ احساس منفی ایجاد نمی‌کنند.
تاثیر نورو فیدبک بر بیش فعالی
نوروفیدبک در درمان بیش فعالی بسیار موفق بوده است و یک درمان امیدوارکننده برای ADHD است. تحقیقات اخیراً ثابت کرده‌اند که 30 جلسه درمان نوروفیدبک می‌تواند به اندازه محرک‌های رایج در کاهش علائم ADHD مؤثر باشد.
غیرمعمول نیست که پس از درمان نوروفیدبک برای بیش فعالی، کسی دیگر به داروهای ADHD نیاز نداشته باشد.
از دهه 1970، بیماران مبتلا به ADHD و سایر اختلالات عصبی از نوروفیدبک در درمان بیش فعالی و به امید آموزش مغز خود استفاده کردند.
نوروفیدبک برای کودکان بیش فعال بسیار کاربرد دارد؛ نوروفیدبک و بیش فعالی ممکن است به کودک شما کمک کند تا یاد بگیرد که چگونه فعالیت مغز خود را تنظیم کند که به او کمک می‌کند در مدرسه یا دانشگاه بهتر تمرکز کند.
در بیشتر افراد، تمرکز روی یک کار به سرعت بخشیدن به فعالیت مغز کمک می‌کند. این کار مغز شما را کارآمدتر می‌کند. برعکس این موضوع در کودکان مبتلا به ADHD صادق است. اگر کودک شما این شرایط را دارد، عمل تمرکز می‌تواند او را در برابر حواس پرتی آسیب‌پذیر و کارآمدتر کند. به همین دلیل است که فقط گفتن توجه به آنها مؤثرترین راه حل نیست. آموزش نوروفیدبک ممکن است به کودک شما کمک کند تا یاد بگیرد که مغز خود را در مواقع لزوم بیشتر حواسش جمع کند.
بسیاری از افراد در مورد نوروفیدبک و بیش فعالی و روند آن سؤال می‌پرسند؛ در طول یک جلسه نوروفیدبک، پزشک یا درمانگر کودک شما حسگرهایی را به سر او وصل می‌کند. آنها این حسگرها را به یک مانیتور متصل می‌کنند و به کودک شما اجازه می‌دهند الگوهای امواج مغزی خود را ببیند. سپس پزشک یا درمانگر به فرزند شما دستور می‌دهد تا روی کارهای خاصی تمرکز کند. اگر کودک شما بتواند عملکرد مغزش را در زمانی که روی کارهای خاصی تمرکز می‌کند، ببیند، ممکن است بتواند یاد بگیرد که فعالیت مغز خود را کنترل کند.
در نوروفیدبک و بیش فعالی، کودک شما می‌تواند از حسگرها و مانیتور بیوفیدبک به عنوان یک راهنما استفاده کند تا به او کمک کند یاد بگیرد که مغز خود را در حین تمرکز یا انجام کارهای خاص فعال نگه دارد. در طول یک جلسه درمانی، آنها می‌توانند استراتژی‌های مختلفی را برای حفظ تمرکز خود امتحان کنند و ببینند که چگونه بر فعالیت مغز آنها تأثیر می‌گذارد. این ممکن است به آنها کمک کند تا استراتژی‌های موفقی را برای استفاده در زمانی که دیگر به حسگرها متصل نیستند، توسعه دهند.
آیا نوروفیدبک درمان قطعی بیش فعالی است؟
برای دانستن تأثیر نوروفیدبک بر بیش فعالی و ارتباط نوروفیدبک و بیش فعالی، بهتر است به مطالعات مراجعه کنیم؛ بر اساس مروری بر تحقیقات منتشر شده در مجله Clinical EGG and NeuroscienceTrusted Source، برخی از مطالعات نوروفیدبک را با بهبود کنترل تکانه و توجه در میان افراد مبتلا به ADHD مرتبط دانسته‌اند. اما هنوز به عنوان یک درمان مستقل پذیرفته نشده است. پزشک کودک شما ممکن است نوروفیدبک را به عنوان یک درمان مکمل برای استفاده در کنار داروها یا سایر مداخلات توصیه کند.
هر کودک منحصر به فرد است. سفر آنها با بیش فعالی نیز همین‌طور است. چیزی که برای یک کودک مفید است ممکن است برای کودک دیگر جواب ندهد. به همین دلیل است که باید با پزشک کودک خود برای ایجاد یک برنامه درمانی مؤثر کار کنید. این طرح ممکن است استفاده از رابطه نوروفیدبک و بیش فعالی بوده و شامل نوروفیدبک برای کودکان بیش فعال باشد.
سخن پایانی
درمان‌های سنتی کنونی برای بیش فعالی محدودیت‌های جدی از نظر حفظ طولانی‌مدت بهبودی علائم و عوارض جانبی دارند، در حالی که نوروفیدبک یک درمان غیر تهاجمی و مؤثر برای بیش فعالی است.
نتیجه می‌گیریم که نوروفیدبک و بیش فعالی که مبتنی بر پروتکل‌های استاندارد در بیش فعالی است، باید به عنوان یک جایگزین درمانی مناسب در نظر گرفته شود و نشان می‌دهد که تحقیقات بیشتری برای درک نحوه عملکرد پروتکل‌های نوروفیدبک خاص مورد نیاز است.
در این مقاله در مورد نوروفیدبک و بیش فعالی صحبت کردیم و تأثیر نوروفیدبک بر بیش فعالی را بررسی کرده و به سؤال رایج آیا نوروفیدبک درمان قطعی بیش فعالی است، پاسخ دادیم. اگر سؤالی در این زمینه دارید می‌توانید در قسمت نظرات مطرح کرده تا در اسرع وقت پاسخگوی شما عزیزان باشیم.
دیدگاهتان را بنویسید